We ontmoeten elkaar op een afdeling die in jargon ”ZBBI” heet en waarvan de betekenis je vanzelf doet glimlachen: Zeer Beperkt Beveiligde Inrichting. Een afdeling met ”zeer ruim zicht op vrijheid”, moet de bedenker hebben gedacht en dat klopt: gedetineerden die hun straf er bijna op hebben zitten, gaan doordeweeks de poort uit voor werk op een dagbesteding. In het weekend mogen ze naar huis. De taak die tralies hebben, wordt er steeds meer overgenomen door een enkelband.
Maar ik heb Jacco niet opgezocht om over de ZBBI te praten, wel over De Compagnie, een project van de gevangenis van Krimpen a/d IJssel en Gevangenenzorg Nederland. Mannen achter de tralies worden er via een intensief programma voorbereid op een normaal burgerleven, straks vóór de tralies.
Zomaar binnenlopen is er niet bij en ook Jacco moest een heuse sollicitatie-procedure ondergaan om als ”compagnon” te worden toegelaten, inclusief het schrijven van een motivatiebrief over een toekomst zonder criminaliteit. „Je merkte: iedereen wil er aan zijn toekomst werken en is vastbesloten te stoppen met criminaliteit.” In een gewone gevangenis is dat een stuk lastiger, weet Jacco. „Daar gaan de meesten vaak gewoon verder op de oude weg.”
Dagelijks contact met vrijwilligers van Gevangenenzorg is kenmerkend voor de aanpak op De Compagnie en Jacco zegt dat dit hem veel heeft geholpen om een ander mens te worden. Een van de vrijwilligers heeft een eigen bouwbedrijf en bood Jacco een baan aan als bouwvakker. Jacco herinnert zich dat moment nog goed. „Nadat ik was aangenomen, heeft hij met me gebeden, en daarna kreeg ik van hem een stoere hug. Dat vond ik zo mooi: welke baas doet zoiets?”
